Filmy odwaga, miecz

Brytania, V wiek naszej ery. Artur, dowodzący doborowym oddziałem, znanym jako Rycerze Okrągłego Stołu, dostaje ostatnie zadanie od opuszczających Brytanię rzymskich zwierzchników: ma uwolnić rzymskiego dostojnika i jego rodzinę z zajętych przez Saksonów terenów. Podczas wykonywania tej misji Artur spotyka piękną i dzielną Ginewrę, stojącą na czele walczących z Saksonami Piktów i Celtów. Stara się ona przekonać Artura i jego podwładnych, by stanęli po stronie miejscowych przeciw bezwzględnym Saksonom. Przychodzi jej to tym łatwiej, że Artur się w niej zakochuje.

Dolph Lundgren gra najemnika Warchilda, wychowanego przez generała Ruechanga, okrutnego władcę Królestwa. Zamordował on prawowitego króla, a teraz chce poślubić jego córkę, księżniczkę Halo. Dziewczyna ucieka do rebeliantów. Warchild otrzymuje zadanie sprowadzenia jej z powrotem. Generał nie przewidział tylko jednego, że doskonały i bezwzględny wojownik może się zakochać. Starcie z przybranym ojcem, mentorem i dowódcą wydaje się nieuniknione.

Nieudolny mag Rincewind przypadkowo zostaje przewodnikiem pierwszego turysty w historii Świata Dysku.

Nieśmiały dziesięciolatek wakacje spędza z dwoma bardzo tajemniczymi wujkami. Każdy z nich ma za sobą jakąś tajemniczą i zarazem niebezpieczną przeszłość. [opis dystrybutora]

„Cud w Mediolanie” zrealizowany trzy lata po “Złodziejach rowerów” przez duet Vittorio De Sica – Cesare Zavattini świadczy o odwrocie włoskiego reżysera od czystego neorealizmu. Jest tym dla De Sici, co „Noce Cabirii” dla Federico Felliniego – problemy społeczne powojennych Włoch ustępują rzeczywistości sacrum i profanum, pobożności instytucjonalnej i ludowej, mieszance pogaństwa i religii. To, co w „Złodziejach rowerów” de Sica jedynie zaznaczył na marginesie poprzez wprowadzenie postaci wróżbitki, w “Cudzie w Mediolanie” wybucha z pełną, prostoduszną siłą. Mały Totò znaleziony w zagonie kapusty, a obdarzony łaską czynienia cudów, ratuje swych przyjaciół z opresji i sprawia, że ulatują na miotłach do nieba, zostawiając za sobą pałace bogaczy, lepianki żebraków i przepych Duomo. Nakręcony w 1951 roku film de Sici został nagrodzony Złotą Palmą wraz ze szwedzkim filmem „Fröken Julie”, ekranizacją dramatu Strindberga, w którym panna z arystokratycznych sfer zakochuje się w służącym. Tym żyła Europa początku lat 50.

Pewien grecki rzemieślnik dostaje zlecenie, by wykonać srebrny odlew kielicha, którego użył Chrystus. Na jego brzegu ma wyrzeźbić twarz Jezusa i jego apostołów. By jak najlepiej wykonać powierzone mu zadanie udał się w podróż do Jerozolimy i Rzymu. Tymczasem w mieście pojawia się człowiek, który twierdzi, że jest nowym Mesjaszem. By przekonać do siebie ludzi posługuje się jednak tanimi chwytami retorycznymi.

Fabuła jest oparta na prawdziwych wydarzeniach z 1215 roku. Garstka rycerzy - rebeliantów broniła wtedy przez wiele dni angielskiego zamku Rochester przed wojskami króla Jana bez Ziemi.

Hiszpania, drugi wiek przed naszą erą. Skromny pasterz Viriato wiedzie proste życie w niewielkiej wiosce. Wszystko się zmienia kiedy do Hiszpanii wkraczają wojska Imperium Rzymskiego pod wodzą pretora Galby. Virtario postanawia walczyć z najeźdźcami i zostaje przywódcą rebeliantów.

Koniec XV wieku to czasy lokalnej anarchii, niekończących się wojen i bezprecedensowej deprawacji. Włoscy książęta kierują się mottem "exitus acta probat" - cel uświęca środki. Jego autor Niccolo Machiavelli znał osobiście Cezarego Borgię, zachwycał się nim i uczynił bohaterem "Księcia". W tym amoralnym świecie kwitnie jednak na niespotykana dotąd skalę nauka i sztuka. Leonardo da Vinci pracuje dla Cezarego, doradza mu przy ulepszaniu twierdz. Znajdując szczodrych mecenasów, tworzą w tym czasie Michał Anioł, Rafael, Botticelli. Na uniwersytety zjeżdżają łaknące wiedzy młode umysły z całej Europy. W sercu światowego porządku jest Watykan, który pełni funkcję sędziego w konfliktach pomiędzy świeckimi królestwami i cesarstwami. W Watykanie rządzi Rodrigo Borgia, człowiek którego imię stało się synonimem okrucieństwa i którego panowanie pozostało w pamięci potomnych jako jeden z najsmutniejszych rozdziałów historii Kościoła katolickiego. W bezpardonowej walce o władzę wykorzystywał czwórkę swoich dzieci: pierworodnego Juana, rozdartego miedzy wiarą, której sam nie wybierał i swoją ponurą i porywczą naturą Cezara, pełną ideałów Lukrecję i Goffreda, niewinne dziecko, dorastające na łonie rodziny pustoszonej konfliktami.

Druga połowa XIII wieku. Na półwyspie Iberyjskim trwają walki pomiędzy królestwami chrześcijańskimi i muzułmańskimi. Chrześcijański rycerz Rodrigo powraca z wojny do domu. Po przyjeździe dowiaduje się, że jego zamek został zdobyty przez muzułmanów, a jego najstarszy syn został zamordowany przez wojowników Abu Bakra. Rodrigo poprzysięga zemstę.